David Charles Austin
już jako nastolatek w latach 40. ubiegłego stulecia zafascynowany był pięknem róż. To młodzieńcze hobby stało się wkrótce całym jego życiem. W roku 1969 założył swoją szkółkę, choć pierwszą różę, którą samodzielnie wyhodował, pokazał światu już w 1961 r. i była to ‘Constance Spry’.
David Austin urodził się 16 lutego 1926 r. Jest znanym na całym świecie hodowcą róż i pisarzem. Mieszka w Shropshire w Anglii.
W swojej pracy największy nacisk kładzie na hodowlę róż wyróżniających się charakterem i zapachem starych róż ogrodowych (galicyjskich, damasceńskich i róż alba), jednak powtarzających kwitnienie i zwracających uwagę szeroką gamą kolorów. W tym celu krzyżuje stare odmiany róż ze współczesnymi i selekcjonuje ich najlepsze cechy.
Prace hodowlane
W 1967 i 1968 roku David Austin wprowadził do świata różanego nowe odmiany: „Chianti” i „Shropshire Lass”. Te pierwsze róże kwitły tylko raz, wiosną lub wczesnym latem. Następne róże powtarzały już kwitnienie, m.in.: ‘Canterbury’ i ‘Wife of Bath’ (1969).
Od 1969 r. firma David Austin Roses w Albrighton wprowadziła na rynek ponad 200 odmian róż, stanowiących nieprzeciętną i zachwycającą kolekcję, wywołującą niemałe poruszenie w światowym ogrodnictwie. Różom nadano nazwy na cześć członków rodziny D. Austina, czy też znanych rosarian, obiektów geograficznych w Wielkiej Brytanii, wydarzeń historycznych, czy brytyjskich pisarzy, w tym Szekspira i Chaucera, ich dzieł lub postaci. Swoimi różami hodowca uhonorował np. artystę Grahama Thomasa czy okręt flagowy króla Henryka VIII – Mary Rose.
Róże Davida Austina uprawiane są z powodzeniem na całym świecie. Można je nabyć m.in. w szkółce hodowcy, przy której stworzono wielki ogród różany ze wszystkimi 700 odmianami, jakie są tu sprzedawane. Ogród ten został uznany za jeden z najpiękniejszych ogrodów różanych na świecie.
Wszystkie hodowane odmiany znajdują swoje odzwierciedlenie w wielu bardzo wartościowych i pięknie wydanych książkach i albumach, których autorem jest sam hodowca.
Ogromnym sukcesem szkółki jest zdobycie 14 złotych medali Chelsea Flower Show. Sam hodowca otrzymał wiele wybitnych nagród i odznaczeń za swoje zasługi (m.in. Order Imperium Brytyjskiego), tytuł Honoris Causa Uniwersytetu Wschodniego Londynu, został też w 2010 r. nazwany „Wielkim Hodowcą Róż Świata” (“Great Rosarian of the World”). Dziś David Austin Roses pozostaje firmą rodzinną. Od piętnastu lat wybitnemu hodowcy towarzyszy jego syn David, a teraz jego wnuk, Richard.
Angielska róża – esencja elegancji i wytworności
Róże Austina stały się uznaną grupą nowych róż XX wieku. Dla Royal National Rose Society oraz American Rose Society nie stanowią one oficjalnie odrębnej klasy. Jednak przez rosarian, w szkółkach i w ogrodnictwie powszechnie stosuje się wobec nich określenie róż angielskich lub róż Austina. Przez lata określenie to ugruntowało swoją wartość dzięki pięknym kwiatom – dużym i niezwykle delikatnym, w budowie – pełnym, półpełnym, lub pojedynczym, jednak zawsze nawiązującym do historycznych odmian. Doskonałym dla nich tłem są ciemnozielone, błyszczące, gęsto porastające pędy liście.
Róże Austina charakteryzują się rozmaitą formą wzrostu. Są wśród nich odmiany o wzroście krzewiastym czy wyprostowanym lub elegancko wygięte. Są też przydatne do prowadzenia w formie piennej oraz niskie o cechach róży okrywowej czy też o cechach róży czepnej. Ale ogólnie tworzą naturalny, malowniczy krzew o swobodnym, bardzo naturalnym pokroju, dzięki czemu idealnie nadają się na obramowanie rabat, jak też można łączyć je z innymi roślinami. Róże angielskie najlepiej wyglądają, gdy są posadzone w grupie po trzy lub więcej tej samej odmiany. Gdy rosną razem, tworzą jeden gęsty i bardzo malowniczy krzew. Większość odmian zaskakująco dobrze radzi sobie w półcieniu – przy 4-5 godzinach dobrego słońca dziennie.
To krzewy wytrzymałe na niesprzyjające warunki oraz surowe zimy. Za odrobinę troski mogą odwdzięczyć się powtórnym kwitnieniem. W czasie lata, przy sprzyjającej pogodzie potrafią pokazać klasę, swój niezwykły styl.
Róże angielskie posiadają to wszystko, o czym marzy każdy miłośnik róż, czyli piękne, duże, pełne kwiaty z oszałamiającym zapachem i zdrowymi, odpornymi na choroby liśćmi.
Wszystkie te cechy sprawiają, że róże angielskie zyskały ogromną popularność.
Wykaz odmian
‚Constance Spry’ (1961), ‚Chianti’ (1967), ‚Shropshire Lass’ (1968), ‚Canterbury’ (1969), ‚The Friar’ (1969), ‚The Prioress’ (1969), ‚The Yeoman’ (1969), ‚Chaucer’ (1970), ‚Charles Austin’ (1973),’Lilian Austin’ (1973), ‚Redcoat’ (1973), ‚Yellow Button’ (1975), ‚The Squire’ (1976), ‚The Reeve’ (1979), ‚Charmian’ (1982), ‚Leander’ (1982), ‚Hero’ (1982), ‚Wise Portia’ (1982), ‚Admired Miranda’ (1983), ‚Dapple Dawn’ (1983), ‚Graham Thomas’ (1983), ‚Immortal Juno’ (1983), ‚Lucetta’ (1983), ‚Mary Rose’ (1983), ‚Moonbeam’ (1983), ‚Perdita’ (1983), ‚Belle Story’ (1984), ‚Troilus’ (1983), ‚Tamora’ (1983), ‚Bredon’ (1984), ‚Dove’ (1984), ‚Heritage’ (1984), ‚Mary Webb’ (1984), ‚Windrush’ (1984), ‚Wenlock’ (1984), ‚Abraham Darby’ (1985), ‚Ellen’ (1985), ‚Robbie Burns’ (1985), ‚Sir Walter Raleigh’ (1985), ‚Symphony’ (1986), ‚Wild Flower’ (1986), ‚The Countryman’ (1987), ‚The Nun’ (1987), ‚William Shakespeare’ (1987), ‚Charles Rennie Mackintosh’ (1988), ‚Fisherman’s Friend’ (1988), ‚Francine Austin’ (1988), ‚L D Braithwaite’ (1988), ‚Potter and Moore’ (1988), ‚Queen Nefertiti’ (1988), ‚Financial Times Centenary’ (1989), ‚Sharifa Asma’ (1989), ‚Snowdon’ (1989), ‚Ambridge Rose’ (1990), ‚Claire Rose’ (1990), ‚Jayne Austin’ (1990), ‚Lilac Rose’ (1990), ‚Peach Blossom’ (1990), ‚Bow Bells’ (1991), ‚Cottage Rose’ (1991), ‚Country Living’ (1991), ‚Evelyn’ (1991), ‚The Pilgrim’ (1991), ‚Doctor Jackson’ (1992), ‚Emily’ (1992), ‚Sir Edward Elgar’ (1992), ‚Glamis Castle’ (1992), ‚Golden Celebration’ (1992), ‚Prospero’ (1982), ‚Redouté’ (1992), ‚Charlotte’ (1993), ‚Happy Child’ (1993), ‚Tradescant’ (1993), ‚The Alexandra Rose’ (1993), ‚Eglantyne’ (1994), ‚Radio Times’ (1994), ‚Windflower’ (1994), ‚Heavenly Rosalind’ (1995), ‚Jude the Obscure’ (1995), ‚Pat Austin’ (1995), ‚Pegasus’ (1995), ‚Scepter’d Isle’ (1996), ‚A Shropshire Lad’ (1996), ‚Morning Mist’ (1996), ‚Barbara Austin’ (1997), ‚Geoff Hamilton’ (1998), ‚Teasing Georgia’ (1999), ‚Blythe Spirit’ (2000), ‚Buttercup 98’ (2000), ‚England’s Rose’ (2000), ‚Crown Princess Margareta’ (2000), ‚Benjamin Britten’ (2001), ‚The Mayflower’ (2001), ‚William Shakespeare 2000’ (2001), ‚Christopher Marlowe’ (2002), ‚Comtes de Champagne’ (2002), ‚Janet’ (2003), ‚Rose-Marie’ (2003), ‚Darcey Bussell’ (2006), ‚Huntington Rose’ (2006), ‚Lady of Megginch’ (2006), ‚Litchfield Angel’ (2006), ‚Strawberry Hill’ (2006), ‚Tea Clipper’ (2006)…
Publikacje
David Austin jest autorem wielu pozycji o tematyce różanej:
- Austin, David (1990). The heritage of the rose (rev. ed., repr. ed.). Woodbridge: Antique Collector’s Club.
- Austin, David (1992). Old roses and English roses (repr. ed.). Woodbridge: Antique Collector’s Club.
- Austin, David (1993). Shrub roses and climbing roses : with hybrid tea and floribunda roses (repr. ed.). Woodbridge: Antique Collectors’ Club.
- Martin, Clair G. (1997). 100 English roses for the American garden. New York: Workman.
- Austin, David (2010). David Austin’s English roses. Woodbridge: Garden Art.
- Lawson, Andrew; David Austin (2011). The English roses (rev. ed.). London: Conran Octopus.
- David Austin wrote the foreword for Beales, Peter (1998). Botanica’s roses : encyclopedia of roses. Random House.
Na uwagę zasługuje także coroczny darmowy katalog David Austin Handbook of Roses, poświęcony głównie różom hodowcy, ale również wielu innym odmianom (mającym często w rodowodzie róże Austina), będącym obecnie w sprzedaży. Katalog zawiera informacje na temat tych róż oraz wskazówki dotyczące ich uprawy i pielęgnacji. Opatrzony jest bogatym materiałem zdjęciowym.